De meeste moderne vensters bieden bescherming tegen lawaai – maar geen bescherming tegen inbrekers!

De meeste glazen deuren en terrasdeuren met de huidige standaard bouwwijze zijn als regel zo geconstrueerd dat de warmte- en geluidsisolatie geoptimaliseerd zijn. Maar niet de bescherming tegen inbrekers.

Dat komt doordat de standaard elementen vaak alleen 'beveiligd' zijn met de zogenaamde rolnokken. Deze rolnokken zijn ingebouwd in ongeveer 80% van alle op de markt verkrijgbare vensters en terrasdeuren. Zij zorgen voor de afdichting van een venster, maar bieden geen mechanische bescherming tegen inbraakpogingen. Een enigszins bedreven inbreker opent vensters die alleen met rolnokken zijn uitgerust in slechts enkele seconden met een gewone schroevendraaier. Dit openbreken geschiedt bovendien betrekkelijk geruisloos. De zogenaamde rolnok wordt eenvoudig opzij gedrukt zodat het venster over de geleiding springt en geopend kan worden. Dit toont aan dat een afsluitbare venstergreep tegenwoordig weliswaar als bescherming voor kinderen kan dienen, maar weinig te maken heeft met inbraakbeveiliging. Want een venstergreep bedient alleen de mechaniek maar heeft geen effect op de elementen die voor vergrendeling van het venster dienen.

Neergelaten rolluiken bieden inkijkbescherming maar geen inbraakbeveiliging

Ook neergelaten standaardrolluiken bieden geen voldoende bescherming tegen inbrekers, omdat ze zich eenvoudig omhoog laten schuiven. Dus ze dienen hoogstens nog als aanwezigheidsbeveiliging. Bovendien vinden veel inbraken plaats in de tijd dat de rolluiken niet gebruikt worden, en dus opgetrokken zijn. Zogenaamde rolluikbeveiligingen die het omhoogschuiven van de rolluiken voorkomen doordat ze het element fixeren, bieden een extra bescherming tegen inbrekers, maar dienen alleen aanvullend op mechanische beveiligingen ingezet te worden.

Om een effectieve inbraakvertraging te bereiken, zijn ook vakkundig gemonteerde veiligheidselementen nodig aan beide zijden (sluit- en scharnierzijde) van het venster of de terrasdeur.

In misdaadfilms wordt de ruit ingeslagen – in de werkelijkheid niet!

Onderzoeken van de politie tonen aan dat de tot ongeveer 10-15 jaar geleden vaak gebruikte methode van het inslaan van ruiten nauwelijks nog wordt toegepast. Het risico voor de dader zich daarbij te verwonden of de aandacht te trekken door het lawaai van de brekende ruit, is te hoog.